Vojska je kroz historiju bila jedan od temelja državnog uređenja. Bosna je u srednjem vijeku, posebno za vladavine bana Stjepana II Kotromanića, imala epitet vojne sile, a bosanski vitezovi bili su udarna snaga bosanske vojske.
Za plemiće i velikaše srednjovjekovne Evrope, pa samim tim i za plemstvo Rusaga bosanskog, rat i vojska su bili stil života i osnovno zanimanje, a u miru lov, viteške igre, turniri, ratne vježbe. Vitezovi su razradili posebna pravila ponašanja, tzv. kodeks čast koji se odnosio na ponašanje tokom borbe ili tokom dvoboja. Borba je morala biti časna i poštena, a taj viteški kodeks je nadilazio geografske i dinastičke prepreke. Ono što je davalo posebne tonove kulturi i ustroju srednjovjekovne Bosne, jeste simbioza vizantskog i zapadnoevropskog utjecaja. Biti vitez nije značilo biti samo dobar ratnik nego i posjedovati šire znanje iz vojne strategije, teologije, a tu je i način života, govor, ishrana, odjeća.
Najpoznatiji bosanski vitezovi dolazili su iz najutjecajnijih plemićkih porodica srednjovjekovne Bosne: Hrvatinića, Kosača i Pavlovića, a pripadali su cijenjenim evropskim redovima Hospitalaca, Pojasa i Vaze, reda Zmaja, reda Mača….
Historijski izvori govore da su oni, bosanski vitezovi, bili cijenjeni na dvorovima Ugarske, Aragona, Apulije, Venecije…
Priču o vitezovima bosanskim donosi Amar Karapuš, viši kustos Historijskog muzeja BiH.
Urednica i autorica serijala Rusag bosanski (Radio FBiH) Sanda Novosel.
