Istraživanje Sarajeva: razni muzeji, punina krajolika i primamljivi restorani

Najpoznatiji španski dnevni list ‘El Pais‘ piše o Sarajevu i turističkoj ponudi bosanske prijestolnice

Balkanski grad se otresa duhova prošlosti i može se pohvaliti brojnim nepoznatim atrakcijama

Početkom 1992. godine rat je pogodio Sarajevo. Glavni grad Bosne i Hercegovine, grad hiljadu nijansi, pradjedovska mješavina kultura, počeo se raspadati u slikama zapaljenih zgrada i militariziranih ulica. Danas, daleko od te opsade, počinje da obnavlja magnetizam svojih velikih imperija.

Pisac Marc Casals, koji u ovom balkanskom gradu živi više od decenije, smatra da “moramo pronaći balans između izbjegavanja rata, što bi bilo neozbiljno, i gledanja Sarajeva samo zbog rata”. Metropola nudi mnoštvo muzeja za sve one koji žele da se upoznaju sa mračnim periodom raspada bivše Jugoslavije – galerija 11.07.95. ili Muzej ratnog djetinjstva koje morate posjetiti, ali se može pohvaliti i drugim kulturnim znamenitostima, u dodatak prepunom pejzažu.

Prva stanica koju treba posjetiti svaki prvi put je Baščaršija, osmanska četvrt, izgrađena u 15. stoljeću na jednoj od obala rijeke Miljacke koja protiče kroz grad. Među uličicama, prepunim malih zanatskih radnji, postoji bezbroj mogućnosti da se upije tradicija ovog mjesta, kušajući slatkiše poput baklave ili kadaifa uz gustu bosansku kafu. Upravo na početku starog bazara nalazi se Gazi Husrev-begova džamija iz 16. veka, jedna od najatraktivnijih građevina u historijskom centru i najstarija od islamske tradicije — jedan od tri velike religije – u zemlji.

Za one koji su zainteresovani za detalje o historiji i umjetnosti, centar bosanske prijestolnice dom je velikog broja muzeja. Među njima je Muzej Sarajeva, mala galerija o godinama austrougarske vladavine, od osvajanja grada 1878. do atentata 1914. na austrijskog nadvojvodu Franca Ferdinanda na Latinskom mostu, nekoliko metara dalje, koji je pokrenuo Prvi svjetski rat. Mnogo ambiciozniji je Zemaljski muzej, sagrađen krajem 19. stoljeća, a preuređen nakon rata u Bosni. U ovom ograđenom prostoru nalazi se priličan broj izložbi za sve osjetljivosti, poput prirodoslovne galerije ili etnografskog dijela, gdje se čuva i Sarajevska Hagada, jedan od najvrednijih rukopisa jevrejske liturgije u svijetu. Smatra se da je napisana 1350. godine u Barseloni i, nakon što je izašla netaknuta sa brojnih putovanja po Evropi, grad je čuva ne bez male sumnje, pošto je već odbio da izloži original u Metropolitenu u Njujorku. A ako želite nastaviti sa još uvijek malo poznatom jevrejskom historijom grada, ne možete zaobići Muzej Jevreja, smješten u sinagogi, najstarijoj u Bosni, posvećen stoljećima sefardske kulture. Kao primjer raznolikosti koja je nekada Sarajevo činila jedinstvenim, vodič Ervin Tokić ističe: “U samo nekoliko metara nalaze se katolička katedrala, osmanska džamija, pravoslavna katedrala i sinagoga.”

Ako više volite da uronite u sportski sjaj, vrijedi prisjetiti se da je Olimpijski muzej ponovo otvoren 2020. godine, nakon 30 godina od uništenja tokom opsade zgrade Vile Mandić. Dizajnirao ga je češki arhitekta Karel Pařík, koji je bio odgovoran i za prvi projekat Vijećnice, zgrade sadašnje Narodne biblioteke i Vijećnice, u neomaurskom stilu; svečano Narodno pozorište u neorenesansnom stilu i hotel Europe, prvi otvoren u metropoli, koji su tokom prošlog vijeka veoma posjećivali autoriteti i početnici umetnici. Slično, Olimpijski muzej – u kojem su izloženi razni memorabilije – imao je mnoge namjene sve do 1984. godine, kada je svijet ponovo okrenuo pogled na Sarajevo.

Za one koji žele još jednu sliku grada smještenog u dolini između Dinarskih Alpa, Casals preporučuje „prošetati se do nekog od povijesnih kvartova, poput Kovača, Vratnik ili Bistrik. Nude jedan od najljepših pogleda na Sarajevo. Odatle je moguće sagledati velike historijske etape kroz koje je grad prošao: osmansku, austrougarsku i socijalističku”, vidljive u njegovoj arhitekturi. U Vratniku je sačuvano nekoliko utvrđenja po kojima je centar naselja poznat kao grad sa zidinama. Najprometnija je Žuta tabija, ostaci tvrđave iz 18. stoljeća, iz koje se gubite u svjetlosti koja obasjava Sarajevo pri zalasku sunca, ili u snježnom pokrivaču koji pokriva krovove od početka decembra do kraja zime. Nekoliko mjeseci u kojima skijaška staza planine Igman —22 kilometra od centra—, koja se odlikuje povlaštenim biljnim okruženjem i po tome što je bila jedan od dragulja olimpijskih takmičenja, privlači sve više ljubitelja zimskih sportova.

U Sarajevu očekujete respektabilan broj restorana u kojima možete zaokružiti dan probajući tradicionalnu bosansku kuhinju, mimo tipičnih ćevapa (sa roštiljom). Među njima je Dženita, koja se smatra najboljom na Baščaršiji, iz koje se ne može otići a da ne probate begovu čorbu i keple. Ne zaostaje ni Srebrena Školjka, ugodna gostionica do koje se ne stiže slučajno. Smješten na gornjim spratovima Gradske tržnice, ima ogroman izbor mesnih paprikaša i prozora sa kojih se može posmatrati unutrašnjost pijace, ugrađene u zgradu iz 19. veka.

Za gastronomski vrhunac Tokić preporučuje Caffe Ideja, “gdje za mnoge prave najbolju krempitu, mekanu krem ​​tortu”. Mada, kada su slatkiši u pitanju, hitan je termin za Egipat, malenu poslastičarnicu u ulici Ferhadija, poznatu po sladoledima. Ako je noć mlada, a tražite i sofisticirani štih, vrijedi posjetiti Žara iz Duvare, mjesto gdje možete kušati beskrajne vrste rakije, poput jedinstvene rakije od koprive (rakije koja nije pogodna za najfinije ), i gdje da se zanesete slušajući tradicionalnu muziku. Jer ono drugo Sarajevo, ono raznoliko i sjajno, odavno je odlučno da nastavi živjeti izvan sjećanja na svoj posljednji rat.