Taj festival mladosti i sporta ušao je u historiju olimpijskog pokreta ne samo po mnogim rekordima koji su zabilježeni na takmičenjima, već i po onima koji su postignuti mnogo prije istinskog početka prvih zimskih olimpijskih igara održanih u ovom dijelu Evrope.
Za učešće na XIV ZOI prijavile su se reprezentacije 49 olimpijskih nacionalnih komiteta, što je bio do tada rekordan broj u historiji zimskih olimpijskih igara uopšte.
U Sarajevo je stigao rekordan broj učesnika – sportista i njihovih pratilaca – više od 2500. Neposredno prije početka XIV ZOI, 7.283 predstavnika sredstava informisanja iz cijelog svijeta došlo je u Sarajevo da bi izvještavali o njihovom toku. To je, takođe, najveći broj predstavnika štampe, agencija, radio i televizijskih stanica koji su do tada pratili jedne zimske olimpijske igre.
Prema procjeni stručnjaka, XIV Zimske olimpijske igre u Sarajevu dnevno je putem televizijskih mreža u svijetu gledalo više od dvije milijarde ljudi. Više od 30.000 ljudi, koji su bili neposredno uključeni u organizaciju XIV ZOI, neprekidno je bdjelo nad svakim detaljem izvođenja igara. Sarajevo je pružilo gostoprimstvo 12.500 zvaničnih gostiju i, više nego dvostruko, ljubitelja bijelog sporta iz svih krajeva svijeta, a svi oni doživjeli su u Sarajevu istinsku pobjedu duha olimpizma, pobjedu ideje mira i čovjekove sreće.
Kada zvaničnici, koji su bili na Igmanu, pošalju poruke sa izrazima zahvalnosti i komplientima domaćinu, onda se to i može tumačiti kurtoazijom, ali kada stotine i hiljade takozvanih običnih ljudi koji su posjetili Sarajevo u vrijeme održavanja XIV ZOI, ili onih koji su igre pratili samo putem malih ekrana, preko izvještaja u štampi, odluče da na neku adresu, koja im je znana tek pukim slučajem, upute poruku u pismu, na razglednici, telegramom u kojoj su isti takvi ili veoma slični izrazi zahvalnosti, onda je to, bez dvojbe, znak iskrenog oduševljenja, ili još mnogo više od toga.
-Druga značajka Sarajeva kao olimpijskog grada jeste činjenica da se prvi put u historiji zimskih olimpijskih igara (od Šamonija 1924. godine) pojavila jedna zemlja u razvoju, odnosno jedan njen region, kao organizator ovakve velike priredbe. Organizacija ovakvih igara, naime, bila je nekom vrstom ekskluziviteta bogatih i razvijenih zemalja, koje su i na ovaj način multipricirale svoju ekonomsku moć i davale potstreka isključivo razvoju svojih moćnih centara zimsko – sportskog i kontinentalnog turizma.
-Još 1968. godine Organizacija za ekonomsku saradnju i razvoj, sa sjedištem u Parizu (OECD), u posebnom projektu obradila je razvojne turističke mogućnosti sarajevskog regiona i naglasila da je to potencijalno jedno od najatraktivnijih područja za razvoj zimsko – sportskog i kontinentalnog turizma u Evropi.
Ta okolnost bila je samo podsticaj za šira razmišljanja o neiskorištenim prirodnim resursima ovog područja, a efektna organizacija XIV ZOI Sarajevo`84 označila se kao historijski trenutak valorizacije tih prirodnih vrijednosti i korištenja velikih turističko – rekreativnih mogućnosti koje pružaju Jahorina, Bjelašnica, Igman, Trebević, Čvrsnica i drugi planinski masivi na užem i širem sarajevskom području. Prirodne ljepote i atraktivni tereni na taj način prvi put postali su u postolimpijskom periodu svojevrsnim motivom radi širih ekonomskih projekcija.
-Razvojna komponenta bila je neraskidivo vezana za ukupne efekte grada koje je postigao u zemlji i svijetu kao dobar, poštovan i potvrđen organizator XIV Zimskih olimpijskih igara. Simbioza bogate prošlosti, dinamične postolimpijske sadašnjosti i izazovne budućnosti – to je, u najkraćem, bilo obilježje Sarajeva – olimpijskog grada.
(okbih.ba/MiruhBosne)