‘Zločin i genocid su svrha postojanja Republike Srpske, njen temelj i jedini smisao postojanja’

I ove godine Milorad Dodik i njegova horda nacional-skakavaca proslavljaju Dan Republike Srpske. Ustavni sud Bosne i Hercegovine dva puta je ovaj nazovi praznik proglasio neustavnim, ali to ne sprečava slavljenike gnusnog praznika. S obzirom šta zapravo slave, nije ni čudo što ih ustav i zakoni ne sputavaju, Republika Srpska je i nastala kao negacija svakog pokušaja da se društvo uredi pravnim regulama i etičkim normama.

Piše: Tomislav Marković, tačno.net

Provokacije Milorada Dodika i ostalih glavešina srpskog sveta iz godine u godinu postaju sve bestidnije, a sad su riješili da prevaziđu sami sebe. Proslava će biti održana na dvije lokacije, u Banjaluci se priređuje svečana akademija, a u Istočnom Sarajevu marširaće policijske snage u defileu. Ispaljivanje počasne artiljerijske i snajperske salve nije predviđeno programom, mada bi se savršeno uklopilo u koncept glorifikacije zločinačke prošlosti.

Srpski režim nesebično pomaže prekodrinsku braću u razgradnji BiH, kao i u njegovanju tekovina genocida. Slavlju će prisustvovati patrijarh Porfirije, duhovni poglavar Srpskog sveta (djevojačko: Velika Srbija), a svjetovno krilo velikodržavlja predstavljaće razni Vučićevi poklisari: ministar spoljnih poslova Ivica Dačić, predsjednik Skupštine Vladimir Orlić, narodni poslanici, ministri, te Vučićev sin Danilo, valjda u svojstvu prestolonasljednika.

Predsjednik Srbije neće doći, propustiće priliku da se prisjeti mladalačkih dana kad je, kao funkcioner Srpske radikalne stranke, obilazio snajperiste poređane oko Sarajeva i bodrio ih da istraju u pravednoj borbi protiv civila u redovima za hljeb i vodu. Mladosti će se podsjetiti Dačić koji je u vrijeme opsade, etničkog čišćenja i genocida bio portparol Miloševićeve Socijalističke partije Srbije, centrale za planiranje masovnih zločina u BiH. Glasnogovornik smrti i zločina, pravi čovjek na pravom mjestu.

U Istočnom Sarajevu uveliko traju pripreme i najave svečanog događaja. Na zgradi Opštine, u prostorijama boračkog udruženja stoji poster Ratka Mladića, kreatora Republike Srpske. Pored se nalazi Kulturni centar u kom će biti održana projekcija Borisa Malagurskog koji falsifikuje historiju, negira genocid, pa je zato njegovo emitovanje zabranjeno po brojnim evropskim gradovima.

Slaviti defileom uniformisanih lica Dan Republike Srpske nadomak grada koji je Vojska Republike srpske četiri godine držala pod opsadom – znači slaviti opsadu Sarajeva, proslavljati ubijanje nedužnih civila, diviti se onima što su snajperskim puškama pucali dječacima i djevojčicama u glavu. A proslavljati Dan Republike Srpske, svejedno gdje, znači proslavljati ratne zločine, genocid, masovna proterivanja, konc-logore, kolektivna silovanja, mučenja, zlostavljanja, pljačku, razaranje, spaljivanje, zločine protiv čovječnosti.

Nikakva šminka, relativizacije, falsifikati ne pomažu. Republika Srpska je nastala na zločinu i genocidu, tu činjenicu niko nikad ne može promijeniti. Uostalom, ni sami kreatori Republike Srpske nisu krili svoje planove, pa nema smisla da se baštinici njihovoih zlodjela sad prave ludi. Na sjednici Narodne skupštine Republike Srpske održanoj 12. maja 1992. Godine usvojena je “Odluka o strateškim ciljevima srpskog naroda u Bosni i Hercegovini”.

U tom dokumentu su definisani prioriteti srpskog naroda: “Državno razgraničenje sa druge dvije nacionalne zajednice; koridor (povezanost teritorije) između Semberije i Krajine; uspostavlјanje koridora u dolini rijeke Drine, eliminisanje Drine kao granice između srpskih država; uspostavlјanje granica na rijekama Uni i Neretvi; podjela grada Sarajeva na srpski i muslimanski dio i uspostavlјanje u svakom od dijelova efektivne državne vlasti; izlaz Republike Srpske na more.“ Prioriteti su, dakle, bili etnička čišćenja, masovna protjerivanja, pokolji, masakri, istrijebljenje nesrba, prije svega Bošnjaka i Hrvata. Odnosno, to su bila sredstva za ostvarivanje onoga što su Karadžić i poslanici Skupštine RS vidjeli kao famozni interes srpskog naroda.

Kada je čuo šta su strateški ciljevi RS-a, načelnik Glavnog štaba Vojske Republike Srpske Ratko Mladić je odmah shvatio kuda to vodi. „Mi ne možemo očistiti niti možemo imati rešeto da prosijemo samo da ostanu Srbi ili propadnu Srbi, a ostali da odu. Pa to je, to neće, ja ne znam kako će gospodin Krajišnik i gospodin Karadžić objasniti svijetu. To je, ljudi, genocid”, rekao je Mladić. Sprovođenje genocidne politike je počelo malo ranije, u aprilu 1992. godine, kad su srpske snage, uz podršku JNA i paravonih jedinica iz Srbije, započele etničko čišćenje istočne Bosne, ubijajući civile po Zvorniku, Višegradu, Bratuncu, Bijeljini i mnogim drugim gradovima i selima. U aprilu je počela i opsada Sarajeva koja će trajati 44 preduga meseca.

A čitav zločinački velikosrpski projekat u BiH stavljen je u pogon 9. januara, kada je zavjerenička grupa koja je sebe nazvala Skupštinom srpskog naroda donijela deklaraciju o proglašenju tzv. Republike srpskog naroda Bosne i Hercegovine, kao nezavisne teritorije unutar ustavne Bosne i Hercegovine. Taj datum sada proslavljaju nasljednici ideologa i praktičara genocida. Republika Srpska je i stvorena da bi bilo izvršeno etničko čišćenje nesrba, prevashodno Bošnjaka, da bi se zločinom i genocidom stvorila čista, homogena srpska teritorija, kao dio Velike Srbije u nastajanju. Zločin i genocid su svrha postojanja Republike Srpske, njen temelj i jedini smisao postojanja.

Desetine oficira i pripadnika Vojske Republike Srpske osuđene su za ratne zločine, nehumana postupanja, progone, zločine protiv čovječnosti i genocid. Na doživotnu robiju osuđene su ratne vođe bosanskih Srba: Radovan Karadžić, prvi predsjednik Republike Srpske, i Ratko Mladić, vrhovni komandant Vojske Republike Srpske. Devetog januara u Banjaluci i Istočnom Sarajevu biće odata počast genocidnom dvojcu, ali i svim drugim ratnim zločincima, osuđenim i neosuđenim, koji su u temelje Republike Srpske ugradili desetine hiljada kostiju nevinih ljudi, ubijanih samo zato što se zovu malo drugačije, ne baš srpski.

Proslavljanje Dana Republike Srpske je odavanje počasti fašistima koji su bijelim trakama u Prijedoru označavali bošnjačke kuće. Devetog januara se slave koncentracioni logori za mučenje i ubijanje Bošnjaka, Omarska, Keraterm, Trnopolje, Manjača, Luka i mnogi drugi. Slavi se hotel “Vilina vlas” koji su Milan Lukić i njegovi dželati pretvorili u logor za silovanje. Slavi se ubijanje bošnjačkih civila na Višegradskom mostu koje je predvodio isti taj Lukić. Slavi se pokolj na Korićanskim stijenama, masakri u Kozarcu i Rogatici, slavi se opsada Sarajeva, slavi se elitocid i kultorocid, slavi se genocid u Srebrenici, slave se masovne grobnice, primarne, sekundarne i tercijarne. Nema monstruoznijeg praznika na svijetu od Dana Republike Srpske.

I taj i takav najjeziviji, najnemoralniji, najdemonskiji praznik na planeti odvija se sa učešćem i blagoslovom patrijarha jedne bar nominalno hrišćanske organizacije, Srpske pravoslavne crkve. Tako Republika Srpska pored političkog i ideološkog dobija i religijsko, metafizičko opravdanje; tako se krvavi temelji Republike Srpske peru osvećenom vodicom. I nije Porfirijev nastup na proslavi dana RS-a nikakv eksces, niti iznenađenje, već dio kontinuiteta.

Njegov prethodnik, patrijarh Irinej, također je učestvovao u proslavi zla i propovijedao da je „Republika Srpska djelo promisla i volje Božje”, što će reći da su silni ratni zločini i genocid izvršeni u skladu s Božjom voljom, da je u pitanju nebeski, božanski plan, a ne djelo ljudskih ruku. Kad čovjek amputira savjest, a sve skrupule baci na smetljište, onda mu nije teško ni Boga da mobiliše i postavi ga za šefa Centralne otadžbinske uprave ili neke slične radikalsko-socijalističko-zločinačke organizacije. I svi oni zajedno, patrijarh, vladike, političari, ratni zločinci, arhitekte Srpskog sveta, podobni umjetnici i razni drugi uglednici svečano će defilovati u prazničnoj povorci, pod zastavom srpskog Boga Marsa, pod zastavom smrti, razaranja i uništenja.

–Pavle Radić: Slavljenje ratnog i poratnog banditizma. Teško svakom društvu koje dotle dospije

–Gruhonjić: ‘To je jedno ludilo porazom frustriranih i željnih “osvete”, gledali smo to između dva svjetska rata, koje je eskaliralo i nastaviće eskalirati sve do potpunog sloma’