Bobanu Inđiću potvrđeno 15 godina zatvora za zločin u Štrpcima

Apelaciono vijeće Suda Bosne i Hercegovine potvrdilo je prvostepenu presudu kojom je Boban Inđić osuđen na 15 godina zatvora za učešće u otmici civila iz voza u Štrpcima u februaru 1993. i njihovim ubistvima na području Višegrada, saznaje Detektor.

Inđić je nepravosnažnom presudom iz januara ove godine osuđen na 15 godina zatvora, kao komandir Interventne čete Višegradske brigade Vojske Republike Srpske, za učešće u otmici 20 civila iz voza u Štrpcima 27. februara 1993. i njihovim ubistvima na području Višegrada.

Sredinom septembra, prilikom iznošenja žalbi na ovu presudu, Državno tužilaštvo je predložilo, između ostalog, veću zatvorsku kaznu, dok je Odbrana zatražila da bude oslobođen ili da se odredi novo suđenje.

“Odbijena je žalba Tužilaštva i naša. Potvrđena je prvostepena presuda”, kazao je Inđićev branilac Senad Kreho za Detektor.

Tužilaštvo je na ovu presudu izjavilo žalbu zbog bitnih povreda odredaba krivičnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, kao i visine zatvorske kazne. 

Odbrana se također žalila na povredu prava na pravično suđenje, bitne povrede odredaba krivičnog postupka, povrede materijalnog prava, pogrešno i nepotpuno utvrđeno činjenično stanje i visinu izrečene kazne.

Inđiću je od 2015. suđeno s Lukom Dragičevićem i još sedmoricom bivših pripadnika Višegradske brigade, ali je postupak protiv njega razdvojen 2021. godine jer je u Srbiji bio osuđen za izazivanje saobraćajne nesreće. Nakon što je izdržao kaznu, suđenje mu je nastavljeno.

Apelaciono vijeće je potvrdilo prvostepenu presudu kojom je Dragičević oslobođen optužbe, a sedmorica bivših pripadnika VRS-a osuđena na 91 godinu zatvora za ovaj zločin.

I nastavku izvod iz teksta D. Banjca Zločin u Štrpcima: Mi došli da ih pobijemo, a oni nama daju lepinje… objavljenog na AJB 2018. godine.

Još jednom: Srbijo, sram te bilo!

“U ovom  snegu, u ovoj balkanskoj beliniˮ, kaže Prokić, “klanjamo se nevinim senima. Nadamo se da žrtve sada dobri anđeli štite, ali se nadamo i da će njihovi dželati goreti u najdubljem uglu pakla, ako već tamo ne gore.ˮ Jedan od najmonstruoznijih zločina koje je počinila tadašnja država Srbija, u saradnji sa svojim prekodrinskim satelitom Republikom Srpskom, uz saglasnost Crne Gore, kaže Prokić, nesumnjivo je otmica 19 civila – 18 Bošnjaka i jednog Hrvata – u Štrpcima 27. februara 1993. godine, koja je dobro isplanirana u vrhu policije Srbije i Vojske Jugoslavije…

Kazna za neoprostivu nesrpsku nacionalnu pripadnost i dokaz svemoći državnih plaćenika u neobuzdanom nasilju – nosila je fašistički rukopis, bezobzirno izdvajanje Bošnjaka i Hrvata, u miru i tišini, naočigled njihovih susjeda, koji su slutili šta će uslijediti.

“Ovaj stravični događaj paradigma je moderne Srbije, ili barem onoga na čemu je nastala. Državne ubice, državna logistika zločina, ritualno izdvajanje nesrba, ponižavajuće postupanje sa nevinim žrtvama, pljačka, bezobzirno ubistvo, nema krivih – to je formula ratnog i poslijeratnog zločina Srbije. Ona se te formule mora javno odreći i osuditi je. Prvi pisani trag o pripremanju otmice nastao je u ŽTP Beograd, čiji je direktor onda bio čovjek iz najužeg vrha Socijalističke partije Srbije.

“Okružili su nas specijalci, kojima smo oko akšama, pošto je bio ramazan, počeli nuditi pitaljke [somune, lepinje]. Na to je jedan od specijalaca promrmljao kolegi: ‘Mi došli da ih pobijemo, a oni nama daju lepinje!’“

Znam da ne vrijedi, ali još jednom: Srbijo, sram te bilo!